O Szpitalu

Tadeusz Miłkowski

Historia lecznictwa opoczyńskiego

Historia lecznictwa opoczyńskiego sięga początków XVI wieku.Wówczas to powstał szpital, w którym nie tylko leczono chorych , ale opiekowano się również bezdomnymi, niedołężnymi i starcami. Pieczę nad szpitalem sprawowali zakonnicy kościoła św. Ducha (tzw.duchacy). W drugiej połowie XIX wieku swój dom wraz z należną ziemią zapisał na szpital właściciel ziemski z pobliskiego Zameczka – Drużbacki.

W czasie I wojny światowej na terenie powiatu opoczyńskiego armie zaborców toczyły krwawe boje. Skromny rozmiarami szpital nie mógł pomieścić potrzebujących pomocy.Władze wojskowe przeznaczyły budynek szkoły podstawowej im. Kazimierza Wielkiego na wojskowy szpital polowy. Wkrótce i on nie wystarczał. Otworzono drugi wojskowy szpital polowy w domu przy ul. Kościelnej 7. Po zakończonej w listopadzie 1918 r.wojnie rozpoczął swoją działalność szpital powiatowy św. Władysława przy ul.Szpitalnej w Opocznie. Utrzymywał się on z własnego gospodarstwa rolnego oraz z sum otrzymywanych z Rady Powiatowej, a pochodzących z podatków nałożonych na ludność. Po wybuchu II wojny światowej, w czasie działań wojennych szpital powiatowy św.Władysława przy ul. Szpitalnej w Opocznie szybko się przepełnił rannymi i chorymi. Władze miejskie i wojskowe były zmuszone zamienić na szpitale dwie istniejące szkoły powszechne. Szpital w szkole istniał do 30 września 1939 r. W czasie wojny Niemcy polecili urządzić w zamku kazimierzowskim szpital zakaźny (przetrwał on w tym gmachu do 1966 r.).

W 1934 przyjechał do Opoczna z Kielc dr Kazimierz Ekielski i objął kierownictwo szpitala do 1960 r. Był to okres rozwoju szpitala. Dr Ekielski otworzył bowiem oddział chirurgiczny i Położniczo-Ginekologiczny, w końcu 1939 r.oddział zakaźny, a następnie gruźliczy. Jeszcze w 1960r. ówczesny lekarz powiatowy dr Hieronim Jędras i dyrektor szpitala dr Kazimierz Ekielski podjęli myśl budowy nowego szpitala. Dzięki zapałowi dr Jędrasa, jego aktywności i zapałowi ówczesnych władz wojewódzkich i centralnuch, które poparły dążenia kierownika Wydziału Zdrowia w Opocznie, budowę nowego szpitala w Opocznie zatweierdzono. W grudniu 1966 r. ukończono prace i Szpital przeniesiono do nowego budynku przy ul.Partyzantów 30 i oddano do użytku ( gdzie mieści się do dzisiaj). Po otwarciu nowego szpitala w 1966 roku powstało wiele poradni specjalistycznych: poradnia internistyczna, poradnia chirurgiczna, poradnia K dla kobiet, poradnia okulistyczna, poradnia dermatologiczna i poradnia W. Powstały również stacje : krwiodawstwa, pogotowia ratunkowego oraz pracownie: protetyczna.     W latach powojennych do pracy w szpitalu przybyli liczni lekarze.Tadeusz Miłkowski od 1946r., Feliks Olczyk od 1958r., Marian Kaczmarzyk od 1958 r., Bogdan Kujawa od 1965r.

Struktura organizacyjna dawnej służby zdrowia powiatu opoczyńskiego jest nieznana.W starych kronikach spotyka się nazwiska lekarzy opoczyńskich, lecz bez stanowisk i rangi. Dopiero w XIX w.spotyka się nazwiska lekarzy z określeniem ich stanowisk, ale bez podania dat i okresów pracy. Jednym z pierwszych lekarzy powiatowych był dr Michał Wawnikiewicz, sprowadzony do Opoczna w roku 1866 z Kielc przez ówczesnego burmistrza Samborskiego do zwalczania epidemii cholery.    Dr Wawnikiewicz sprawował urząd lekarza powiatowego do roku 1887. Kolejni lekarze powiatowi to:dr Bożek, dr Stefan Gajdziński, dr Stanisław Trąbczyński, dr Piotr Rudnicki, dr Leopold Schittler, dr Franciszek Leśkiewicz, dr Tadeusz Miłkowski, dr Alfred Paciorkiewicz,   dr Józef Socha. Po wyjeździe dr Sochy utworzono Wydział Zdrowia na czele, którego stanęła Krystyna Opałło, następnie Stanisław Gawin, dr Hieronim Jędras, dr Marian Szczepański, dr Marian Gorzeń. Ostatnim kierownikiem Wydziału Zdrowia był dr Stanisław Włodarski, który ustąpił z tego stanowiska z chwilą zlikwidowania powiatu 1 lipca 1975 roku.

Fragment zasięgnięty z „Opoczno – studia i szkice z dziejów miasta” pod redakcją Marty Meduckiej (Kieleckie Towarzystwo Naukowe Urząd Miejski w Opocznie).